woensdag 21 april 2010
Meten is weten
Eindelijk heb ik de energiekostenmeter aangeschaft. Daarover had ik veel gelezen op de verschillende weblogs. Aangezien ik hier in huis de ISO 26000-deskundige heet te zijn, mag ik er mee aan de slag. Dan zal ik toch eerst eens moeten uitzoeken welk tarief hier wordt betaald en dan bedenken welk apparaat als eerste wordt gemeten. Voor mij zijn de kosten bijzaak, ik vind het vooral interessant en belangrijk om verbruik per apparaat te meten.
maandag 19 april 2010
Duurzaam werken
Tijdens mijn speurtocht naar meer informatie over groen, biologisch, duurzaam enzovoort, komt van alles tegen. Op deze website staat veel informatie over duurzame werkomgevingen. Ik vermaak me vooral met de creativiteit en inventiviteit van ontwerpers en meedenkers. Zelf kan ik maar weinig toepassen in mijn kleine werkomgeving, maar informatie over LED kan voor iedereen interessant zijn.
vrijdag 16 april 2010
Multifunctioneel plastic
De inzameling van plastic is duidelijk een kwestie van lezen, nadenken, plannen en wennen. Stug volhouden, dus.
Momenteel ben ik druk bezig met het zaaien en kweken van groenvoer, vooral kruiden. Als de ontkiemende gewasjes voorzichtig hun kopjes boven de grond uit steken, vervang ik het platte plastic folie met een provisorische constructie van eetstokjes van de afhaalchinees en (semi-)doorzichtige plastic tasjes. Zo krijgen de plantjes onder bescherming de ruimte om de hoogte in te schieten en heb ik weer een goede bestemming voor een paar van de plastic tasjes uit die enorme berg die in m’n keukenkast ligt. En de grote tas vol eetstokjes begint eindelijk wat leger te raken. Is ook een manier van opruimen, hoewel natuurlijk niet erg effectief op de korte termijn.
Momenteel ben ik druk bezig met het zaaien en kweken van groenvoer, vooral kruiden. Als de ontkiemende gewasjes voorzichtig hun kopjes boven de grond uit steken, vervang ik het platte plastic folie met een provisorische constructie van eetstokjes van de afhaalchinees en (semi-)doorzichtige plastic tasjes. Zo krijgen de plantjes onder bescherming de ruimte om de hoogte in te schieten en heb ik weer een goede bestemming voor een paar van de plastic tasjes uit die enorme berg die in m’n keukenkast ligt. En de grote tas vol eetstokjes begint eindelijk wat leger te raken. Is ook een manier van opruimen, hoewel natuurlijk niet erg effectief op de korte termijn.
maandag 12 april 2010
Plastic
Een moeizame start, het lukt me nog even niet om regelmatig een blog te schrijven. Dat wordt beter, hoop ik.
In Amsterdam wordt geen plastic ingezameld. Nou ja, op een beperkt aantal plekken staat een plasticcontainer op proef. Voor de gemeente was een reden om geen plastic in te zamelen het feit dat plastic scheiden in de afvalverwerkingsinstallatie goedkoper zou zijn dan verzamelen in containers. Een van de proefcontainers staat niet al te ver bij mij vandaan, zo ontdekte ik tijdens een wandeling. Daarom besloot ik vorige week om mijn plastic apart te houden en toch in de container te gooien.
Alleen kwam ook dit wat langzaam op gang. Direct nadat ik me dit had voorgenomen, was ik het eigenlijk alweer vergeten. Tot nu toe hergebruik ik een deel van mijn plastic, vooral de zakjes en tasjes. Fruit- en broodzakken worden gebruikt voor de lunch van mijn partner, boodschappentasjes hergebruik ik tot ze uit elkaar vallen van ellende, voor boodschappen, voor vervoer van spulletjes als het regent, als verpakking voor kleding die naar de kledingcontainer gaat, noem maar op. De kleinere gaan in de kleine prullenbakjes zodat die een beetje schoon blijven.
En toen ik me opeens weer herinnerde dat ik plastic wilde gaan scheiden, duurde het ook weer even voor ik zover was dat ik op internet ging zoeken naar voorlichting over wat ik wel en niet kan inleveren. En toen was ik de plastic tas weer kwijt waarin de eerste paar stukjes verzameld plastic zaten. En toen zag ik dat er geen papier op mag blijven zitten. Dat wordt een beetje moeilijk met voorverpakte kaas en vleeswaren.
Dus is het voornemen (alweer) om deze week serieus tijd en aandacht te besteden aan uitzoeken hoe het nu echt precies zit met het plastic.
In Amsterdam wordt geen plastic ingezameld. Nou ja, op een beperkt aantal plekken staat een plasticcontainer op proef. Voor de gemeente was een reden om geen plastic in te zamelen het feit dat plastic scheiden in de afvalverwerkingsinstallatie goedkoper zou zijn dan verzamelen in containers. Een van de proefcontainers staat niet al te ver bij mij vandaan, zo ontdekte ik tijdens een wandeling. Daarom besloot ik vorige week om mijn plastic apart te houden en toch in de container te gooien.
Alleen kwam ook dit wat langzaam op gang. Direct nadat ik me dit had voorgenomen, was ik het eigenlijk alweer vergeten. Tot nu toe hergebruik ik een deel van mijn plastic, vooral de zakjes en tasjes. Fruit- en broodzakken worden gebruikt voor de lunch van mijn partner, boodschappentasjes hergebruik ik tot ze uit elkaar vallen van ellende, voor boodschappen, voor vervoer van spulletjes als het regent, als verpakking voor kleding die naar de kledingcontainer gaat, noem maar op. De kleinere gaan in de kleine prullenbakjes zodat die een beetje schoon blijven.
En toen ik me opeens weer herinnerde dat ik plastic wilde gaan scheiden, duurde het ook weer even voor ik zover was dat ik op internet ging zoeken naar voorlichting over wat ik wel en niet kan inleveren. En toen was ik de plastic tas weer kwijt waarin de eerste paar stukjes verzameld plastic zaten. En toen zag ik dat er geen papier op mag blijven zitten. Dat wordt een beetje moeilijk met voorverpakte kaas en vleeswaren.
Dus is het voornemen (alweer) om deze week serieus tijd en aandacht te besteden aan uitzoeken hoe het nu echt precies zit met het plastic.
maandag 22 maart 2010
Bouwen
Vandaag staat in mijn krant een ingezonden artikel over duurzaam bouwen, geschreven door enkele leden van de werkgroep “Laten we Nederland mooier maken”. Eigenlijk is het artikel een pleidooi voor het voorlopig stilleggen van duurzame nieuwbouwactiviteiten en het stimuleren van duurzaam aanpassen van verouderde woningen en kantoren.
De schrijvers geven voorbeelden van bedrijven die vol trots een nieuw hoofdkantoor betrokken, maar tegelijkertijd verouderde kantoorruimten achterlieten. Volgens hen zijn er de afgelopen jaren miljoenen vierkante meters meer kantoorruimte nieuw gebouwd dan waarnaar vraag was. Geen opzienbarende constatering, aangezien vrijwel iedereen wel kantoorgebouwen en/of bedrijventerreinen zal kennen waar veel ruimte leegstaat. Soms al jaren.
In het artikel wordt een aantal aanbevelingen gedaan, onder andere soepeler omgaan met bestemmingsplannen, waardoor projectontwikkelaars de bestaande leegstaande kantoorpanden makkelijker kunnen ombouwen tot panden met een andere bestemming, bijvoorbeeld woonruimte. Toevallig las ik onlangs over twee kantoorpanden in Amsterdam die zijn omgebouwd tot hotel. In de loop der jaren ben ik regelmatig langs die panden gefietst en een van de panden heb ik weleens bezocht toen het nog een ‘saai’ kantoorpand was. Nooit verwacht dat het pand ooit nog eens als hotel zou worden gebruikt.
Ik begrijp ook wel dat niet elk kantoorgebouw aantrekkelijk zal zijn om in te wonen, bijvoorbeeld door het ontbreken van buitenruimte. Kantoorpanden met balkons zijn zeldzaam. Maar met creatief denken kun je ver komen. En je hoeft je natuurlijk ook niet te beperken tot woonfunctie. In plaats van een nieuw duurzaam hoofdkantoor te bouwen (doet het vast goed bij de aandeelhouders en is meteen groene PR), kun je ook ‘gewoon’ een bestaand kantoorpand zodanig verbouwen dat het minstens even duurzaam is.
Het zal vast wel heel lucratief zijn om op uitgestorven bedrijventerreinen maar door te gaan met kantoorpanden bouwen die je aan de straatstenen niet kwijtraakt, anders zouden de projectontwikkelaars het echt niet doen. Maar snappen doe ik het niet.
De schrijvers geven voorbeelden van bedrijven die vol trots een nieuw hoofdkantoor betrokken, maar tegelijkertijd verouderde kantoorruimten achterlieten. Volgens hen zijn er de afgelopen jaren miljoenen vierkante meters meer kantoorruimte nieuw gebouwd dan waarnaar vraag was. Geen opzienbarende constatering, aangezien vrijwel iedereen wel kantoorgebouwen en/of bedrijventerreinen zal kennen waar veel ruimte leegstaat. Soms al jaren.
In het artikel wordt een aantal aanbevelingen gedaan, onder andere soepeler omgaan met bestemmingsplannen, waardoor projectontwikkelaars de bestaande leegstaande kantoorpanden makkelijker kunnen ombouwen tot panden met een andere bestemming, bijvoorbeeld woonruimte. Toevallig las ik onlangs over twee kantoorpanden in Amsterdam die zijn omgebouwd tot hotel. In de loop der jaren ben ik regelmatig langs die panden gefietst en een van de panden heb ik weleens bezocht toen het nog een ‘saai’ kantoorpand was. Nooit verwacht dat het pand ooit nog eens als hotel zou worden gebruikt.
Ik begrijp ook wel dat niet elk kantoorgebouw aantrekkelijk zal zijn om in te wonen, bijvoorbeeld door het ontbreken van buitenruimte. Kantoorpanden met balkons zijn zeldzaam. Maar met creatief denken kun je ver komen. En je hoeft je natuurlijk ook niet te beperken tot woonfunctie. In plaats van een nieuw duurzaam hoofdkantoor te bouwen (doet het vast goed bij de aandeelhouders en is meteen groene PR), kun je ook ‘gewoon’ een bestaand kantoorpand zodanig verbouwen dat het minstens even duurzaam is.
Het zal vast wel heel lucratief zijn om op uitgestorven bedrijventerreinen maar door te gaan met kantoorpanden bouwen die je aan de straatstenen niet kwijtraakt, anders zouden de projectontwikkelaars het echt niet doen. Maar snappen doe ik het niet.
dinsdag 16 maart 2010
Waarom
Via m’n werk krijg ik steeds meer te maken met verantwoord ondernemen, duurzaamheid, eco- en biologisch eten en leven. Nou ja, je begrijpt wat ik bedoel. Zelf hoef ik er niks aan te doen, maar ik moet er wel het een en ander van weten. Er is voldoende informatie te vinden dankzij boeken, radio, tv en internet. Het eerste boek dat ik las over MVO was meteen raak, niet alleen goede informatie waar ik in mijn werk wat aan heb, maar ook zo geschreven dat ik ging nadenken over het hoe en waarom nog niet in mijn huishouden. DuurzaamMan las het boek uit belangstelling en begon zich opeens ook met het huishouden te bemoeien.
Oftewel: sinds een paar weken zijn we bezig met het biologisch, ecologisch, duurzaam en verantwoord inrichten van ons huis(houden). Dat gaat met kleine stappen. Het is meer dan alleen informatie in je opnemen, er komt ook nog het nodige denkwerk bij kijken. Wat in krant A staat, hoeft niet meer waarheid te zijn dan wat in krant B staat. Het is niet allemaal zwart-wit. Het is ook niet allemaal voor iedereen haalbaar.
Dit weblog begin ik als plek waar ik mijn gedachten, ideeën en invallen over dit alles op een rijtje kan zetten. De vragen die ik mezelf stel, de dilemma’s waar ik soms voor kom te staan, ik gooi het gewoon via dit weblog op de digitale snelweg.
Oftewel: sinds een paar weken zijn we bezig met het biologisch, ecologisch, duurzaam en verantwoord inrichten van ons huis(houden). Dat gaat met kleine stappen. Het is meer dan alleen informatie in je opnemen, er komt ook nog het nodige denkwerk bij kijken. Wat in krant A staat, hoeft niet meer waarheid te zijn dan wat in krant B staat. Het is niet allemaal zwart-wit. Het is ook niet allemaal voor iedereen haalbaar.
Dit weblog begin ik als plek waar ik mijn gedachten, ideeën en invallen over dit alles op een rijtje kan zetten. De vragen die ik mezelf stel, de dilemma’s waar ik soms voor kom te staan, ik gooi het gewoon via dit weblog op de digitale snelweg.
Abonneren op:
Posts (Atom)